हामी त्यहाँ उभिनेछौं
जहाँ टेक्न हामीले
कहिल्यै मानेका थिएनौं
त्यतिबेला
हामी माटोसँग लज्जित हुनेछौं
तर माटो हाँसिहँसि
हामीलाई आत्मसात गर्नेछ
सम्पूर्ण माटोले नुहाएका हामी
माटो मग्मगाऊने छौँ...
खुसीमा हर्षासुँ झर्नेछन्
सिंचित केही फूलका बिउले
जरा हाल्नेछन्
एक दिन
हामी त्यही फूल हुनेछौं
जसका सौन्दर्य लत्याएर
सुगन्धमा नाक थुनेका थियौ
त्यतिवेला
हामी फूल अघि
शिर झुकाउनेछौं
तर फूलहरू मुस्कुराएर
हामीलाई पराग छर्कनेछन्
पल्लवीत हामी
हावमा लहराउने छौँ
अनन्त हाँगाका कापहरुबाट
नयाँ दिन उदाउने छ
नयाँ फूल फूल्नेछ
एक दिन
फडके मारेर गएको साँघुबाट
परिचित हातहरू
अञ्जुलीमा पानी उबाएर
हाम्रा जरामा हाल्नेछन्
पहेँलिएका पात टिप्नेछन्
झुसिल्किरा र लाई झार्नेछन्
आँखाभरि फुलेका फूलहरू टिप्नेछन्
एक एक उनेर
माला बनाउनेछन्
उनिएका हामी
गाँसिएका हामी
बल्ल हाँस्न सिक्नेछौ
एक दिन ||
Wednesday, September 25, 2013
कविता >एक दिन
Labels:
कविता
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment