कविता -- म नारी हुँ

म नारी तिमी पुरुष उही श्रृष्टिका रचना तात्विक भिन्नता छैन केही सोचका उपजहरु हामी बीच बलिया पर्खाल भएका छन् त्यसैले आऊ बस अगाडि हामी बीचको अस्पष्टता हटाऔं सौन्दर्य कहाँ सीमामा बाँधिन्छन् सुगन्ध कहाँ कैद हुन सक्छन् समयको विस्तार कहाँ रोकिन्छन् म सागर हुँ असीमित चौडा फैलावट पानी पानी सिर्फ पानी एक छेउबाट अर्को छेउ पुगेर तिमी मेरा चौडाइलाई सङकुचित परिभाषित गरिदिन खोज्छौ लघुताभाष त मेरो मृत्यु हो ! आऊ, आउँदा हत्केलामा कर्मका ठेला पारेर तिमी श्रमका पसिना मग्मगाएर आऊ सम्मानित पुरुषार्थ बनेर आऊ आस्था विश्वासको धरोहर बनेर आऊ तिम्रो आगमनमा सम्मानले सहर्ष झुकुन यी नयन आतुरिउन मेरा अभिलाषा हतारिउन मेरा उत्कण्ठा समर्पिउन मेरा अस्तित्व एकाकार भएर असीम तृप्तीका लागि, मोक्षका लागि विभेद यहीँ छ तिमी मात्र करणी चाहन्छौ म समभोग तिमी केवल तृप्ति चाहन्छौ म मोक्ष क्षणिक सहवासका लागि कसरी बिर्सुँ आफ्नो अस्तित्व म शक्ति हुँ म श्रृष्टि हुँ म नारी हुँ ||